Հետազոտական աշխատանք՝
Համացանցում փնտրել Վահագն Դավթյանի՝ հայրենիքի մասին բանաստեղծություններ, ուսումնասիրել, ընտրել մի քանիսը, ձայնագրել, տեղադրել բլոգում և պատճառաբանել ընտրությունը՝ վերլուծելով այն։
Ձեր նախընտրությամբ որևէ մեկը սովորե՛ք անգիր։
Երկիր
Երկի՛ր, քարի մոլուցք ու մոլեգնած դու ջուր,
Երկի՛ր, սեզի սոսափ ու կապույտի սահանք,
Աստծուն խոյահարող լեռան քարե եղջյուր
Ու զղջացող վիհի քարե ապաշխարանք:
Երկի՛ր, ձյունահողմի ճերմակ ու ձիգ գանգատ
Եվ անդունդներն ընկած մրրիկների հարցում,
Երկիր, քարափն ի վար ջրի կապույտ զանգակ,
Ծաղկաթերթի թախիծ ու մամուռի արցունք։
Երկի՛ր, պղնձի ճիչ, որձաքարի հառաչ
Եվ խաչքարին խաչված գեղեցկության աղերս,
Երկի՛ր, արեգակի ու անհունի առաջ
Դու ծնկածալ աղոթք, վեր խոյացող դու ծես։
Երկի՛ր, որդին եմ քո, դար ու դարեր անկանգ
Ես գնում եմ քեզ հետ ճամփիս վիհ ու բարձունք
Ես՝ քարեղեն մոլուցք, ձյունահողմի գանգատ,
Ծաղկաթերթի թախիծ ու մամուռի արցունք:
Այն ընտրել եմ, քանի որ հեղինակի խոսքերը շատ հավանեցի, շատ համոզիչ է գրել։ Դուր եկավ նաև, որ հանգերը չէին համընկնում շատ, բայց ներկայացնելու ոճը շատ լավն էր:
Բանաստեղծությունը սկսվում է տարբեր բնական տարրերի պատկերմամբ՝ հող, ժայռեր, ջուր և ձյուն: Այս տարրերը նկարագրված են վառ կերպով՝ ընդգծելով նրանց ուժն ու գեղեցկությունը: Բանաստեղծության ողջ ընթացքում երկիրը անձնավորված է և ուղղակիորեն հասցեագրված: Այն նկարագրվում է տարբեր ձևերով՝ գեղեցկության և աղոթքի վայր լինելուց մինչև տառապանքի և ապաշխարության աղբյուր: Երկիրը ներկայացվում է որպես սնուցող և ահռելի:
Քանի հազար տարի
Քանի հազար տարի,
Քանի հազար տարի
Կարծրությունը ճեղքել
Այս բիրտ որձաքարի,
Դու շնչել ես իբրև
Ցայգածաղիկ…
Քանի հազար տարի,
Քանի հազար տարի
Մրրիկների մեջ ցուրտ
Ու հողմերում վայրի
Անրջել ես իբրև
Ցայգածաղիկ…
Իմ հայրենի, իմ հող,
Ապառաժին կպած
Եվ շուրթերդ՝ կապույտ
Արշալույսին հպած՝
Արշալույսով շնչող
Ցայգածաղիկ…
«Քանի հազար տարի» կրկնվող արտահայտությունն ընդգծում է ժամանակի և տոկունության գաղափարը: Այն հուշում է, որ ծաղիկը գոյություն ունի վաղուց՝ դիմանալով տարբեր դժվարությունների։
Բանաստեղծությունը նկարագրում է ցայգածաղիկը որպես «մրրիկների մեջ ցուրտ» և «հողմերի մեջ վայրի»: Այս պատկերները փոխանցում են այն միտքը, որ ծաղիկը դիմակայել և վերապրել է բնության դաժանությունները։
«Իմ հայրենի, իմ հող» բառի հիշատակումը հուշում է ուժեղ զգացմունքային կապ մի վայրի հետ: «և շուրթերդ կապույտ» արտահայտությունը կարող է խորհրդանշել երկրի խոցելիությունը կամ տառապանքը:
Հարություն Մաքոնյան, 9-5 դասարան 